#52

بی انصافیه بخوام همیشه از غمام و ناراحتیام بنویسم،این زندگی هنوز قشنگه!

لخظه هایی تو زندگیم بوده که با تمام وجود حس کردم خدا بغلم کرده، خدا منو خیلی دوست داره، خیلی بیشتر از اون چیزی که لایقشم...

خیلی وقتا یه اتفاقایی برام افتاده و ازش شاکی شدم و گله کردم، اما اون صبور بود، صبر کرد تا خودم بفهمم ارزش کاری که برام کرده رو، کمکم کرد بفهمم اتفاق بد واقعا چی بوده...

همیشه از خدا طلبکار بودم که یه نشونه بده بفهمم دوستم داری، بفهمم ولم نکردی، و اون هر بار داشت نشونه هاشو بهم نشون میداد ولی من نمیدیدم... گذشت تا فهمیدم، تا دست خدارو تو لحظه هایی از زندگیم که فکر میکردم بدترین اتفاقه دیدم، و با گذشت زمان فهمیدم خدا چقدر مواظبم بوده تو همه لحظه ها؛ چقدر خوب منو از دست آدم های اشتباه زندگیم نجات داده، هر وقت میخوام به این فکر کنم که چقدر تنهام با خودم میگم شاید خدا دلش برات تنگ شده، خیلی دور شدی ازش...

ولی واقعا تنهایی چه معنایی داره وقتی اون هست؟! اگه اون نباشه تنهام...

خدایا عاشقتم❤