#38

حالا اگه من دلم یکی رو بخواد ولی اون یکی، دلش یکی دیگرو، تکلیف چیه؟

من با خودم عهد کردم دیگه وارد هیچ رابطه ای نشم ولی خب تو ذهنم که میتونم برای خودم زندگی کنم، ولی مشکل اینه من حتی تو این حالتم حس میکنم غرورم داره جریحه دار میشه، بخاطر کراش داشتن رو کسی که فکرش جای دیگه است! اصن من یه قانون دارم یا مرگ یا غرورم! حالا مثلا من پاشم برم بگم فلانی ساعت چنده، دوساعت میشینم خودمو عذاب میدم که چرا خودتو کوچیک کردی! مسخره است؟ نه اصلا! چون من میدونم ساعت پرسیدن بهونه بوده با وجود اینکه فقط من میدونم ولی بازم مسخره نیست. 

دلم از اون تنهایی های میخواد که توش دلم هیچکسو نمیخواد، از اون حالتایی که خودخواهانه فقط به خودم اهمیت میدم. شاید از بیرون خوب بنظر نیاد ولی من دوسش دارم این حسو! پر از رهاییه...

از آدمایی که با همه خوبن خوشم نمیاد! از اینا که روابط اجتماعیشون خوبه! میدونی چرا؟ چون هرکاری بکنه فکر میکنی فقط از رو ادب، احترام و خوش برخورد بودنشه! یکی باشه مثل خودم! یا کاملا برج زهرمار یا عسل خالص.

حالا جدای از این که من یا سیاهه سیاهم یا سفیده سفید، اون چیزی که درباره آدم های خوش برخورد گفتم چیزی جز یک واکنش هیستریک نبود! چون جناب کراش همچین آدمیه و اینکه نمیتونم به خوبی رفتاراش رو تمییز بدم دیوونم میکنه، گرچه من آخر راهم رو انتخاب کردم!

#11...